NASZA DUCHOWŚĆ

Nasza duchowość paulińska ma korzenie pustelnicze. Nasz Patron św. Paweł I Pustelnik, żył dziewięćdziesiąt lat na egipskiej pustyni. Wraz z nim, jako pierwszym pustelnikiem, przyjęliśmy do naszej duchowości całą tradycję ojców pustyni. W związku z tym naszą pierwszą cechą duchowości jest pielęgnowanie kontemplacji Boga w samotności. Modlitwa osobista jest tego najważniejszym elementem. Ze spotkania z Bogiem bowiem wypływa wszystko inne, a więc całe nasze życie apostolskie. Aby komuś przekazać Boga, sam muszę być Nim najpierw wypełniony. Znaczące w tym kontekście są słowa naszego motta: Solus cum Deo solo, co znaczy: Sam na sam z Bogiem.

“Wytrwajcie we Mnie, a Ja [będę trwał] w was. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – jeśli nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić”

– (J 15, 4-5).

SAM NA SAM Z BOGIEM

Kolejnym ważnym elementem naszej duchowości jest lektura i medytacja Słowa Bożego. W naszym zakonie każdego dnia poświęcamy czas na poranną i wieczorną medytację, które nazywamy Lectio Divina. Słuchanie słowa Bożego jest niezbędne dla poznania woli Boga.

„Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem”.

– (Wj 23, 20)

SŁOWO BOŻE

Kolejnym elementem naszej duchowości jest wymiar pasyjny. Od początku istnienia naszego zakonu bardzo ważnym symbolem był Krzyż. Pierwsi ojcowie nazwali się Braćmi Świętego Krzyża. rzewo Krzyża oznacza cierpliwe i ubogie życie przez praktykę pokuty jako udział w zbawczym wyniszczeniu Chrystusa.

„Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je”

– (Mt 10, 38-39).

MĘKA NASZEGO PANA JEZUSA CHRYSTUSA

Maryja podobnie jak Krzyż jest obecna od początku istnienia Zakonu. Nasi ojcowie za całą Tradycją Kościoła polecali się opiece i wstawiennictwu Najświętszej Maryi Panny. Od wieków aż po dziś dzień nasi ojcowie opiekują się licznymi Sanktuariami poświęconymi Matce Bożej, gdzie wielu pielgrzymów doświadcza Jej macierzyńskiej opieki.

„A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie”.

– (J 19, 25-27).

MARYJA, MATKA I PATRONKA NASZEGO ZAKONU

Według żywota św. Pawła Pustelnika to aniołowie mieli po śmierci zabrać jego duszę do nieba. Nasza zakonna tradycja czci Świętych Aniołów Stróżów na drodze licznych modlitw im poświęconych. Istnieje także specjalne Bractwo Aniołów Stróżów.

„Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem”.

– (Wj 23, 20)

ŚWIĘCI ANIOŁOWIE

Cechą naszej duchowości jest kult świętych, w szczególności św. Pawła Pierwszego Pustelnika, patrona naszego Zakonu, św. Augustyna z Hippony, regułodawcy Zakonu, bł. Euzebiusza z Ostrzyhomia, założyciela Zakonu, świętych związanych z życiem pustelniczym, a więc: św. Antoniego opata, św. Makarego Wielkiego, św. Jana Kasjana, św. Pachomiusza Wielkiego, św. Hieronima. Czcimy również świętych którzy byli związani z naszym zakonem jak św. Jadwiga Królowa, św. Kazimierz Królewicz. Modlimy się do Boga przez wstawiennictwo wszystkich świętych zakonu paulińskiego. Wstawiennictwo świętych pomaga nam lepiej naśladować Chrystusa i Jego Matkę Maryję.

„Dalej Pan powiedział do Mojżesza: «Mów do całej społeczności Izraelitów i powiedz im:
Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz!”

– (Kpł 19, 1-2).

KULT ŚWIĘTYCH